O BIBLIOBÚS PERCORRE A MARIÑA
Persoaxes:
Ratígoras
Escena 1: Un bibliobús iluminado. No fondo, estanterías repletas de libros. Ratígoras está en no centro do escenario encerrado nunha furna acristalada, mirando ao seu redor con admiración.
(Ratígoras asómase ao público dentro do posible, xa que está dentro dunha furna acristalada, cunha expresión de asombro.)
Ratígoras:
Oh! Rosae sunt pulchrae in horto.
(Acompaña as súas palabras con xestos poéticos.)
A, a, am, ae, ae, a, ae, ae, as, arum, is, is.
(Lévase a man ao peito, suspirando con nostalxia.)
Ratígoras:
Oh!
(Voz en off)
Viele Jahre, molti anni, beaucoup d’annés, many years, muitos anos, ah!
(Suspira profundamente)
Cantos séculos de sabiduría e intelixencia! (Comeza a camiñar polo escenario, disfrutando do ambiente.)
E aquí estou só pero moi ben acompañado, (nota a soidade pero anímase) neste lugar tan inmaculado!
Viaxar neste bibliobús apórtame máis e máis luz!
(Pausa dramática. Detense no medio do escenario, mirando ao público con intensidade.)
Ratígoras:
Non…
(Con firmeza)
eu non son coma eses pailáns
(gesto despectivo)
que son un mar de coñecementos cun centímetro de profundidade!
(Achégase ao borde do escenario, retador.)
Quen sabe o que andan argallando…!
(Con voz potente, gritando)
Que veñan, que veñan que non lles teño medo!
(Quédase nunha postura desafiante, mirando ao público, mentras as luces se atenúan lentamente.)
Fin da escea.
